ثبت نام     ·       وارد شوید
  اخبار     ·       (+98) 22501257
بیست و هشت اشتباه نویسندگان
بیست و هشت اشتباه نویسندگان

نویسنده شدن، رویای افراد زیادی است. عده بسیاری از مردم با خودشان فکر می‌کنند ای کاش نام من هم در قفسه کتابفروشی‌ها دیده می‌شد؛ ای کاش ایده‌ ای که در ذهن دارم روی کاغذ می‌آمد؛ ای کاش، ای کاش ...

 
اما تنها عده کمی از افراد هستند که به این رویایشان جامه عمل می‌پوشانند. در توضیح - یا بهتر بگوییم توجیه - این که چرا بیشتر افراد برای رسیدن به این رویا، حتی نخستین گام را برنمی‌دارند، از چیزی به نام «استعداد» نام برده می ‌شود. این در حالی است که نویسندگان سرشناس، بارها تاکید کرده‌اند که آنچه مهم است نه استعداد، بلکه تلاش و استمرار در نوشتن است.
 
ویلیام فاکنر، به شدت معتقد بود تنها عامل موفقیت ‌یک نویسنده پشتکار است. او در برابر این پرسش که برای رمان ‌نویس خوب شدن دستورالعملی وجود دارد، می‌گوید: 
 
«نود و نه درصد استعداد ... نود و نه درصد انضباط ... نود و نه درصد کار ...» 
 
همچنین آلفردو بروس اچینکه، نویسنده‌ معاصر پرویی، می‌گوید: 
 
«الهام به نظر من وجود ندارد، اگر چیزی هست تمرین است. نوشتن نیاز به نظم آهنین و وقف زندگی دارد، ولی در عوض، وقتی به آن می‌رسی یک جشن واقعی است.»
 
جودی دلتون در مقدمه کتاب بیست و هشت اشتباه نویسندگان می نویسد:
" * چرا بسیاری از نویسندگان ما ناکام می مانند. چرا فقط پنج درصد از نویسندگان آمریکا می توانند از نظر مالی روی پای خود بایستند؟ به نظر من دلیلش اشتباهات باورنکردنی آن ها در کارشان است. بیش از ده سال است که من در سراسر آمریکا درباره نویسندگی، تدریس و سخنرانی می کنم و دست نویس های بسیاری از داستان نویسان و غیر داستان نویسان را خوانده ام. مهم تر از این، برخی از نویسندگان دست نوشته هایشان را برای اظهار نظر پیش من می فرستند، اما نویسندگان ما برخی اشتباهات را دائم در کارشان تکرار می کنند؛ و همین باعث می شود که داستان های خوبی ننویسند و آثارشان فروش نرود و جزو همان پنج درصد از نویسندگان حرفه ای آمریکا قرار نگیرند. 
یک قسمت از مشکل به این بر می گردد که بسیاری از نویسندگان ما دیر آمده اند و زود می خواهند بروند. آن ها به استعداد اعتقاد دارند اما به مهارت نه. جایی خواندم که صاحبان هیچ حرفه ای(غیر از شاید نویسندگان) توقع ندارند خیلی زود به مقصد برسند. پیانو نوازها قبل از اجرای کنسرت ساعت ها تمرین می کنند؛ رقصنده ها از سه چهار سالگی آموزش و تمرین را شروع می کنند؛ بنّاها نیز می پذیرند که باید دوره شاگردی را طی کنند اما وقتی نویسنده های تازه کار چند کلمه روی کاغذ می نویسند کلمات برایشان مقدس می شود و چون شیفته ی کلمات خودشان می شوند توانایی کشف معیارهایی را برای ارتباط با خوانندگان پیدا نمی کنند یا نمی توانند بفهمند دائم مرتکب چه اشتباهاتی می شوند.
وقتی نمی دانیم چگونه بنویسیم نوشتن برایمان خیلی آسان است.وقتی من در سال ۱۹۷۱ نوشتن را شروع کردم هیچ چیز درباره نویسندگی نمی دانستم و نوشتن برایم لذت بخش بود. الان گاهی حسرت آن روزها را می خورم... روزی که فهمیدم نویسنده ای عالی نیستم آسمان بر سرم آوار شد، اما انگیزه ی فروش آثارم و تامین زندگی چهار بچه ام از راه قلم بر غرورم پیروز شد و از کلی بافی دست کشیدم. سردبیران و مسئولان نشر مهربانی که کورسوی استعدادی در من می دیدند ایرادهایم را یادآوری می کردند و چند سال بعد رفته رفته نوشته هایم قوام گرفت و قوی تر شد... اگرچه دیگر هرگز نتوانستم به اندازه زمانی که از نویسندگی چیزی نمی دانستم از نوشتن لذت ببرم. 
اما هنگامی که استعداد و مهارت های شما در هم بیامیزد از نوشتن لذت می برید. در این موقع بالاخره می توانید مثل روزهای اول به طور خودجوش بنویسید و خوب نوشتن دیگر به روحیه ی شما بستگی نخواهد داشت بلکه تبدیل به عادت خواهد شد. من به اختصار این حالت را تبدیل به قاعده زیر کرده ام:
 
مهارت + استعداد= لذت * "
 
بسیاری از نقل قول‌های دیگری که در این زمینه از نویسندگان مطرح دنیا وجود دارد نیز نشان می‌دهند که اگر علاقه‌ای به نوشتن دارید، بهتر است به جای رویا بافی، کاغذ و قلم برداشته و تلاش برای رسیدن به خواسته ‌تان را از همین امروز شروع کنید. 
 
* اشتباهات نویسندگی که شما در ادامه می خوانید شامل همه نوع نوشته می شود: از داستان و غیر داستان گرفته تا شعر، رمان، مقاله، گزارش. گو اینکه بعضی از این اشتباهات در برخی از قالب ها بیشتر اتفاق می افتد؛ اما با پرهیز از آن ها آثار شما بهتر خواهد شد...
 
۱_ در کار نوشتن امروز و فردا نکنید.
 
۲_نوشتن اثر را با حرف زدن درباره آن پشت گوش نیندازید: به جای نوشتن اثر، حرف آن را نزنید.
 
۳_سعی نکنید بهترین اثر دنیا را خلق کنید و از شکست هم نترسید.
 
۴_چشم بند به چشم نزنید؛ زندگی را از چشم نویسنده ها ببینید.
 
۵_موقع نوشتن، ویرایش نکنید. دست از نوشتن نکشید که نوشته تان را تحسین کنید یا از آن ایراد بگیرید. 
 
۶_کلی گویی نکنید. از توصیف های خاص استفاده کنید.
 
۷_نقل نکنید، نشان دهید. از گفت و گو و حادثه استفاده کنید نه روایت های طولانی.
 
۸_یادتان نرود که از تشبیه و تضاد هم استفاده کنید.
 
۹_از صفت ها، زیاد استفاده نکنید. از فعل های جاندار استفاده کنید.
 
۱۰_ از کلیشه و وابسته های وصفی، شعار و کلمات نخ نما استفاده نکنید.
 
۱۱_ در نقطه گذاری افراط نکنید.
 
۱۲_مضمون اثرتان را فراموش نکنید.
 
۱۳_فراموش نکنید که نوشته شما باید ابتدا، میانه و پایان داشته باشد. 
 
۱۴_ تعادل بین اجزای اثرتان را فراموش نکنید و حاشیه نروید.
 
15_حالات شخصی خود را بیان نکنید‌‌. با خواننده ارتباط برقرار کنید.
 
۱۶_ شخصی ننویسید، عام و جهان شمول بنویسید.
 
۱۷_ وعظ نکنید و عقاید شخصی خود را ارائه ندهید. بگذارید خواننده خود کشف کند.
 
۱۸_ فکر نکنید داستان دروغ است، اساس آثارتان صداقت است‌.
 
۱۹_ از تحقیق غافل نشوید؛ اما در استفاده از آن افراط نکنید.
 
۲۰_ دائم از من راوی استفاده نکنید. اگر می خواهید اثرتان چاپ شود، سوم شخص استفاده کنید.
 
۲۱_ از بازنویسی نهراسید.
 
۲۲_ نگذارید نگرانی های جزئی عذابتان بدهد.
 
۲۳_ لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند.
 
۲۴_ به انتقادها و نظرات همسر، دوست، فامیل و رهگذران خیابان گوش نکنید.
 
۲۵_ دنبال اینکه آیا استعداد دارید یا ندارید نباشید.
 
۲۶_ گول افسانه یک شبه ثروتمند شدن را نخورید. ده سال طول می کشد تا یک شبه موفق شوید.
 
۲۷_ رمان ترسناک خود را برای مجلات شاد نفرستید. ببینید اثرتان را باید برای چاپ به کجا بدهید.
 
۲۸_ مایوس نشوید. *
 
 
(شما عزیزان می توانید توضیحات کامل اشتباهات نویسندگی را در کتاب بیست و هشت اشتباه نویسندگان مطالعه کنید.)
 
(با تلخیص) برگرفته از کتاب بیست و هشت اشتباه نویسندگان ،نوشته جودی دلتون، مترجم محسن سلیمانی، انتشارات سوره مهر. 

 

منبع : www.nodair.com

نظرات بینندگان

تعداد نظرات منتشر شده : 0

دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید

بازدید کننده گرامی پر کردن فیلدهای ستاره دار الزامی است