اليور تويست دومین رمان مشهور چارلز دیکنز است.  در سال 1837 تا 1839 به صورت پاورقی در یک ماه نامه انگلیسی منتشر می شد. در 1838 برای اولین بار به صورت کتاب منتشر شد.

اولیور تویست در زایشگاه یک محله فقیر نشین لندن به دنیا آمد . چند ساعت پس از تولد ، مادرش را از دست داد . چون هیچ نشانی از پدر و بستگانش نداشتند ، مجبور شدند او را به یک پرورشگاه بسپارند . خانم "مان" سرپرست پرورشگاه زن سنگدل و تند خویی بود . با کوچک ترین اشتباه ، بچه ها را به سختی تنبیه می کرد و در سیاه چال می انداخت . اولیور دوران کودکی اش را زیر دست این زن سنگدل سپری کرد. وقتی ۹ ساله شد، او را به همراه چند کودک بی خانمان دیگر به یتیم خانه بزرگ شهر سپردند. مدیر یتیم خانه مرد تنومند و خشنی به نام آقای "بامبل" بود که بچه های نحیف و رنجور را به کارهای سخت و طاقت فرسا وا می داشت و در مقابل آن همه کار، جیره غذایی کمی به آن ها می داد. در نتیجه بچه های نوانخانه همیشه گرسنه بودند . اگر کسی از گرسنگی شکایت می کرد، شلاق وحشتناک آقای بامبل پوست تنش را سیاه و کبود می کرد. سه ماه از ورود اولیور به یتیم خانه گذشته بود که بچه ها تصمیم گرفتند جیره غذایی بیشتری از آقای بامبل درخواست کنند. اما هیچ کس جرأت این کار را نداشت. اولیور که از شدت گرسنگی روز به روز نحیف تر می شد، روزی از روزها دل به دریا زد و پس از سر کشیدن سوپ، کاسه خالی را به طرف آشپز دراز کرد و گفت :"من هنوز گرسنه ام ، خواهش می کنم باز هم کمی سوپ بدهید ."

و.....